ՖԻԼՄ
|
Կեսգիշերը բարու և չարի այգում
|
/ Midnight in the Garden of Good and Evil
| |
/ Полночь в саду добра и зла
|
|
ՌԵԺԻՍՈՐ
|
Կլինթ Իսթվուդ
|
ՍՑԵՆԱՐԻՍՏ
|
Ջոն Լի Հենկոք
|
հիմնված Ջոն Բերենդթի համանուն պատմվածքի վրա
|
|
ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆ
|
Լենի Նիհաուս
|
ԳԼԽ. ԴԵՐԱՍԱՆՆԵՐ
|
Քևին Սփեյսի, Ջոն Կյուսաք
|
ՏԱՐԵԹԻՎ
|
1997
|
ԵՐԿԻՐ
|
ԱՄՆ
|
ՏԵՎՈՂՈՒԹՅՈՒՆ
|
155
|
«Կենդանի մարդկանց հասկանալու համար, պետք է հաղորդակցվես ննջեցյալների հետ: Բայց ննջեցյալների հետ չպետք է երկար հաղորդակցվես, քանի որ կմոռանաս կենդանի մարդկանց»:
Այս ֆիլմը հիմնված է իրական դեպքերի վրա, որոնք տեղի են ունեցել ԱՄՆ-ի Ջորջիա նահանգի Սավանա քաղաքում 1980-ականներին: Դեպքերին մասնակից մի շարք անձինք ֆիլմում խաղում են հենց իրենց կամ այլ կերպարների դերեր:
Խնջույքի հաղորդումից՝ դատավարության լուսաբանություն
Ջոն Քելսոն (Ջոն Կուսաք), ով Նյու Յորքում աշխատում է որպես լրագրող, գործուղվում է Սավանա որպեսզի գրի մի հոդված Ամանորի առթիվ ամենամյա ճոխ մի խնջույքի մասին, որը Ջիմ Ուիլյամզը (Քևին Սփեյսի) կազմակերպում է իր առասպելական դղյակ՝ «Մերսեր հաուս»-ում:
Ջիմ Ուիլյամսը «վերջերս հարստացած» (nouveau riche) մի միլիոնատեր է և քաղաքի էլիտայի կարկառուն դեմքերից մեկը: Նա ամբարտավան, բարդ, միջին տարիքի ամուրի մարդ է, ով զբաղվում է հնաոճ իրերի առևտրով: Նա գաղտնի հարաբերության մեջ է իր երկսեռական օգնական Բիլիի հետ, բայց թաքցնում է իր սեռական կողմնորոշումը՝ հիմնականում իր մորը չցնցելու համար:
Խնջույքի ընթացքում, սակայն, Բիլին սպանվում է և Ջիմը ձերբակալվում է նրա սպանության մեղադրանքով: Ջոն Քելսոն որոշում է երկարաձգել իր՝ Սավանայում մնալը, լուսաբանելու Ջիմ Ուիլյամսի դատավարությունը և նույնիսկ գրելու մի գիրք այդ մասին:
Արտառոց կերպարների համայնապատկեր
Սավանայում Ջոն Քելսոն աստիճանաբար կախարդվում է քաղաքի տարօրինակ, անորոշ ու խորհրդավոր մթնոլորտով: Նա հանդիպում է մի շարք արտասովոր անհատների, այդ թվում՝ մի վուդու քրմուհու, ում գերեզմանատներում կազմակերպած կեսգիշերային արարողությունները ներշնչել են նրան ֆիլմի անվանակոչման հարցում, մի շուն պահողի իր «անտեսանելի» շան հետ, և Շաբլիս Դեվոյին կամ Լեյդի Շաբլիսին, ով մի սևամորթ, արտառոց տրանսվեստիտ է:
Լեյդի Շաբլիսը (ով խաղում է իր դերը) արագորեն դառնում է ֆիլմի կենտրոնական գրավչությունը: Նա ծիծաղելի անձ է, բայց ոչ թե ծաղրելի, այնպես, ինչպես սովորաբար տրանսվեստիտները պատկերվում են կինոյում: Մենք ծիծաղում ենք Լեյդի Շաբլիսի հետ, ծիծաղում ենք իր սուր արտահայտությունների վրա, բայց ֆիլմը երբեք նրան չի վերածում ծիծաղի և հեգնանքի առարկայի: Նա ակնկալում է, որ ընդունվի և հարգվի որպես լիակատար մի կին և դեռ ավելին՝ մի տիկին կամ «լեյդի»: Այնուամենայնիվ, թվում է, թե նա նաև հաճույք է ստանում, երբ ուրիշներին կարողանում է ցնցել՝ բացահայտելով իր տղամարդ լինելու փաստը:
No comments:
Post a Comment