Ինքնակենսագրական պատմվածք 4 մասով
Հեղինակ` Companier
(Հերոսների անունները փոխված են հեղինակի կողմից)
Հեղինակ` Companier
(Հերոսների անունները փոխված են հեղինակի կողմից)
մաս 3-րդ >>>
Մեկ րոպե անց շունչս սկսկեց կտրվել: Որքան էլ որ հաճելի լիներ Արտակի համբույրը, այն էլ ջրի տակ, թոքերս օդ էին պահանջում: Փորձեցի վեր բարձրանալ: Արտակը բաց թողեց ինձ ու գրեթե միաժամանակ գլուխներս դուրս հանեցինք ջրից:
-Մեզ կարող են նկատել, - խոսեցի ես հազիվ շնչելով:
-Ջրի տակ մենակ ձկները կարող են տեսնել, - կատակեց Արտակն ու նետվեց ինձ վրա:
-Սպասի, սպասի, բայց հո ջրի տակ չե՞նք մնալու:
-Ջրի տակ մենակ ձկները կարող են տեսնել, - կատակեց Արտակն ու նետվեց ինձ վրա:
-Սպասի, սպասի, բայց հո ջրի տակ չե՞նք մնալու:
Արտակը հավանաբար չլսեց վերջին խոսքերս ու ընկղմվեց ջրի մեջ: Մեկ ակնթարթ հետո զգացի ինչպես է համբուրում փորս, փորից ներքև, գրեթե հասնելով լողազգեստին: Դրան հաջորդած մեկ-երկու րոպեն կատարյալ երանություն էր ինձ համար: Թքած, որ ջուրը սառն էր, իսկ մեզ կարող էին նկատել: Ես վայելում էի հաճույքը:
Արտակը վերջապես գլուխը դուրս հանեց ջրից, փաթաթվեց ինձ ու ճակատը հպեց իմ ճակատին:
-Դուրդ եկա՞վ:
-Կյանքումս նման հաճելի պահեր չեմ զգացել:
Արտակն ուղիղ նայեց աչքերիս մեջ:
-Տղու հետ չե՞ս եղել:
-Մի երկու անգամ, ուղղակի համբուրվել եմ, - շշնջացի ես:
-Իսկ դու առաջին տղեն ես, ում նման բան եմ անում, ու ավելին կանեմ:
-Տղու հետ չե՞ս եղել:
-Մի երկու անգամ, ուղղակի համբուրվել եմ, - շշնջացի ես:
-Իսկ դու առաջին տղեն ես, ում նման բան եմ անում, ու ավելին կանեմ:
Ես ավելի ամուր գրկեցի նրան:
-Պարզապես նման հաճույքները, երբ շատ շուտ-շուտ են լինում, դառնում են սովորական, իսկ ես չեմ ուզում, որ մեր մեջ էլ ամեն ինչ սովորական դառնա, - շարունակեց Արտակը:
-Մոտակայքում մի հատ քարանձավ կա, - ասեցի ես ու համբուրեցի նրան:
-Գնացինք:
Արագ հագնվեցինք: Նա ամուր բռնեց ձեռքս ու ողջ վերելքի ընթացքում բաց չթողեց:
-Պարզապես նման հաճույքները, երբ շատ շուտ-շուտ են լինում, դառնում են սովորական, իսկ ես չեմ ուզում, որ մեր մեջ էլ ամեն ինչ սովորական դառնա, - շարունակեց Արտակը:
-Մոտակայքում մի հատ քարանձավ կա, - ասեցի ես ու համբուրեցի նրան:
-Գնացինք:
Արագ հագնվեցինք: Նա ամուր բռնեց ձեռքս ու ողջ վերելքի ընթացքում բաց չթողեց:
Ես արդեն չէի համբերում, թե երբ տեղ կհասնենք: Վերջապես հասանք: Փոքրիկ ու գաղտնի անկյուն էր այդ քարանձավը: Ես ուսապարկիցս հանեցի անձյալն ու փռեցի հատակին: Արտակը չհամբերեց ու սկսեց համբուրել ինձ: Առաջինը հանեց հագուստս, հետո պառկեցրեց: Համբույրները վզիցս սկսեցին կամաց-կամաց իջնել ներքև:
լողազգեստս արագ մի կողմ տարավ ու
զգացի նրա լեզվի հպումը անդամիս: Որքան էլ որ չէի ուզի նման բան,
բայց հաճույքը
լռեցրեց ինձ:
Հիմա մենակ լողազգեստով էի, իսկ Արտակը հասել էր փորիս: Հասկացա, որ հիմա անդամս նրա երեսին կկպնի: Գուցե այդ կերպ վիրավորեմ նրան: Մյուս կողմից էլ վստահ չէի, որ եթե անի, ապա կկարողանամ նրան նույն կերպ պատասխան տալ:
-Արտակ, սպասի, ես էդ չեմ կարող…
Արտակը նայեց աչքերիս մեջ:
-Լավ, - ասաց ու շարունակեց համբույրները: Հանկարծ լողազգեստս արագ մի կողմ տարավ ու զգացի նրա լեզվի հպումը անդամիս: Որքան էլ որ չէի ուզի նման բան, բայց հաճույքը լռեցրեց ինձ: Մի հայացք գցեցի նրա դեմքին: Նրա խորամանկ ժպիտն ասես ասում էր` չէիր ուզում, հա՞:
-Լավ, - ասաց ու շարունակեց համբույրները: Հանկարծ լողազգեստս արագ մի կողմ տարավ ու զգացի նրա լեզվի հպումը անդամիս: Որքան էլ որ չէի ուզի նման բան, բայց հաճույքը լռեցրեց ինձ: Մի հայացք գցեցի նրա դեմքին: Նրա խորամանկ ժպիտն ասես ասում էր` չէիր ուզում, հա՞:
Ես մոտ էի օրգազմին, բայց չէի ուզում, որ միայն Արտակն ինձ հաճույք պատճառի: Բռնեցի նրա գլուխն ու հասկացրեցի, որ վեր բարձրանա: Ամուր համբուրեցի շուրթերը:
-Պտտվի ինձ հակառակ:
-Բա ասում էիր չէ…
-Պտտվի՛:
-Պտտվի ինձ հակառակ:
-Բա ասում էիր չէ…
-Պտտվի՛:
No comments:
Post a Comment